Καλησπέρα σας.
Σήμερα θα ήθελα να θέσω την άποψή μου σε μερικά θέματα που αφορούν την κοινωνία που ζούμε. Το έχω κάνει αρκετές φορές, αλλά τα πράγματα τα μελέτησα πιο πολύ, και θέλω να σας δείξω γιατί αυτά τα πράγματα είναι σοβαρά και πρέπει να τα κοιτάξουμε.
Όπως έγραψα και πάνω, είναι μονάχα η άποψή μου πάνω σε αυτά που βλέπω και γνωρίζω, άρα θα σας παρακαλούσα να μην βγάλετε λάθος συμπεράσματα.
(Προειδοποίηση: Το παρακάτω κείμενο ίσως να ερεθίσει ή να ενοχλήσει κάποιους. Θα παραμείνω κάθετη και ειλικρινής όμως και θα συνεχίσω)
Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι, ή μάλλον θέλει να αυτοαποκαλείται προοδευτικός. Σε μερικούς τομείς είναι, αλλά οι παγίδες που μας βάζουν μας οδηγούν σε πρωτόγονες καταστάσεις.
Διάλυση της έκφρασης
Βλέπουμε παντού να υπάρχουν ταμπέλες ώστε να δώσουν ''ρόλους'' σε ομάδες ανθρώπων, μειονότητες, φύλα κ.τ.λ. Ένα θέμα που έχω μεγάλο άχτι (δεν είναι άγνωστο) είναι η καταστροφή του ντυσίματος.
Φυσικά και είναι δικαίωμά σου να φορέσεις ό,τι θέλεις και δεν έχω θέμα με αυτό. Το πρόβλημά μου είναι πως ενώ όντως πολλοί έχουν το δικαίωμα να φορέσουν ό,τι τους εκφράζει, φορούν ό,τι τους καθιστά ''κατάλληλους''.
Το ντύσιμο είναι ένας ξεχωριστός τρόπος έκφρασης και η ''προβατίλα'' το έχει καταστρέψει.
Φυσικά και όλoι γνωρίζουμε την έφηβη που φοράει κάτι ανάρμοστο. Οι λόγοι που θα το κάνει είναι οι εξής:
- Επειδή έτσι θα ταιριάξει με την παρέα κοριτσιών ( ή αλλιώς θηλυκών προβάτων) που θέλει
- Θέλει να τραβήξει την προσοχή (αγοριού, του σχολείου)
- Έχει πέσει θύμα της διαφήμισης της ενηλικίωσης της κοινωνίας και θέλει να δείχνει μεγαλύτερη. Που αυτό δεν είναι φυσιολογικό, δεδομένου του ότι είμαστε παιδιά και δεν πρέπει να φερόμαστε σε συγκεκριμένους τομείς σαν ενήλικες. Ποιο το νόημα να θέλεις να είσαι ενήλικας, όταν την υπόλοιπη ζωή σου θα είσαι;
Εννοείται πως δεν με ενοχλούν οι γυναίκες που ντύνονται επειδή πολύ απλά έτσι τους αρέσει. Μία γυναίκα με αυτοπεποίθηση και υψηλή αυτογνωσία βγάζει μάτι ανάμεσα σε κοπέλες που διψούν για σημασία και δεν ξέρουν τι θα πει αξιοπρέπεια.
Και εδώ που τα λέμε έχω παρατηρήσει πως άρχισαν και τα αγόρια να ξεθαρρεύουν φορώντας κολλητά μπλουζάκια και αποκαλυπτικά αμάνικα δείχνοντας πόσο γυμνασμένοι είναι.
Άμα είσαι ένας από αυτούς, όμως χωρίς να το κάνεις αποκλειστικά για εσένα, να ξέρεις πως τραβάς μόνο την προσοχή των ομοίων σου, δηλαδή τις κοπελιές που ανέφερα πάνω.
Ο λόγος που ανέφερα το ντύσιμο είναι επειδή είναι ένας σιωπηλός τρόπος έκφρασης, που μέχρι και αυτός θα πρέπει να καταστραφεί. Εκεί που βλέπεις μπλούζες που αποθεώνουν τον φεμινισμό, ξαφνικά βλέπεις μία που γράφει ''object of desire''(=αντικείμενο πόθου)
Αυτή είναι η υποτιθέμενη επανάσταση των γυναικών; Η προβολή τους σε τραγούδια, διαφημίσεις και τώρα μέχρι και στο δρόμο ως αντικείμενα;
Ή μήπως ο ρόλος των ανδρών είναι ότι πρέπει να δείχνονται και να καμαρώνουν;
Να θυμάσαι πως ο τρόπος που ντύνεσαι είναι ένας μοναδικός τρόπος να εκφραστείς. Χρησιμοποίησε το υπέρ σου.
Η σιωπή που οδηγεί σε αποδοχή
Νομίζουμε ότι έχουμε ξεφύγει πλέον από τις καταστάσεις που θυμίζουν σκλαβιά. Είναι ένα μήνυμα που η κοινωνία το έχει περάσει πολύ πετυχημένα.
Ένα από τα πιο σημαντικά ανθρώπινα δικαιώματα είναι πως κάθε τάξη ανθρώπου είναι ίση με όλες τις άλλες. Όμως η συμφεροντολογία έχει φτάσει στα ύψη. Πολλοί άνθρωποι δέχονται ψυχολογική και σωματική κακομεταχείριση. Άλλοι πρέπει να δεχτούν την εκμετάλλευση των αφεντικών τους. Τους εκβιασμούς ανωτέρων. Την προτίμηση του χρήματος και όχι της διατήρησης της αξιοπρέπειάς τους.
Μην ανέχεσαι. Όποιος και να είσαι, ό,τι φύλο και να είσαι, ό,τι εθνικότητα, μειονότητα, κοινωνική τάξη κ.τ.λ. Δεν πρέπει να μείνεις με το στόμα κλειστό.
Και όλα αυτά χάρη στο τελευταίο θέμα που θα αναφέρω.
Ο Υλισμός
Και δεν μιλάω για την φιλοσοφία (υλισμός και ιδεαλισμός) αλλά την υπερβολική αγάπη του σύγχρονου κόσμου για τα πράγματα που φτάνουν τον άνθρωπο να είναι μονάχα ένα εγωιστικό κτήνος. Αυτό που εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτό που έχει κάνει τα μικρά παιδιά να μην ονειρεύονται αθώα πράγματα αλλά πως θα έχουν γεμάτη τσέπη. Κάνει τον άνθρωπο ένα σκουλήκι που κοιτάζει μόνο το τομάρι του και ουσιαστικά που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση και υποφέρουν.
Δεν έχουμε καταλάβει πως το χρήμα και οι άνθρωποι που εκμεταλλευόμαστε κάποια στιγμή θα σταματήσουν να υπάρχουν. Το μόνο που θα μείνει είναι η κληρονομιά που θα αφήσουμε σε αυτόν τον κόσμο. Στο να είμαστε εμείς, να πούμε μία κουβέντα αγάπης σε κάποιον που το χρειάζεται. Να μην μαχαιρωνόμαστε πισώπλατα ούτε να είμαστε ψεύτικοι.
Κάθε τι που κάνεις φρόντισε να το κάνεις επειδή εσύ το ήθελες.
Έχουμε μόνο μία ζωή και δεν έχει νόημα να εκφραζόμαστε όπως κάποιος άλλος. Ναι η ζωή είναι δύσκολη και πρέπει να παλέψεις για να την ζήσεις.
Θα μείνεις σιωπηλός ή θα παλέψεις για να κερδίσεις;
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.
Συγχαρητήρια!
? Ου, ανυπομονώ 
