Μεταπήδηση στο περιεχόμενο


Φωτογραφία

Ghost Ιστορίες

μπουυυυυυ

  • Παρακαλούμε συνδεθείτε για να απαντήσετε
38 απαντήσεις σε αυτό το θέμα

#1 odi

odi

    Θρυλικός Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 2.524 μηνύματα
  • Κόσμος:GR11






Φήμη: 4.981

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 10:02:34

Χαιρετώ την κοινότητα  ;)
Σκέφθηκα καλοκαίρι έρχεται,τα σχολεία κλείνουν η περιπέτεια αρχίζει !!
Σε αυτό το νήμα σας προκαλώ να έρθετε να μας μιλήσετε για τις δικές σας πραγματικές/φανταστικές/περίεργες ιστορίες που σας έχουν συμβεί ,ή σας είπαν,ή τις είδατε στον ύπνο σας.
 
Βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει ξεκινώντας π.χ. ''Μία ομιχλώδες νύχτα,σε ένα δάσος κάπου στην Ελλάδα μία αγέλη λύκων έκανε την εμφάνισή της,ακολουθώντας μια άυλη δαιμονική μορφή..'' 
 
 
Ας ξεκινήσω πρώτη την δική μου ιστορία..
we9vWDi.png
 
 
Ο παππούς μου, ο πατέρας του μπαμπά μου, πέθανε όταν ήμουν γύρω στα 4. Εγώ τότε και να μου εξηγούσαν τι σημαίνει θάνατος, δεν θα το καταλάβαινα, μόλις είχα αρχίσει να μιλάω! Επομένως δεν μου έκαναν κανένα λόγο για το συγκεκριμένο ζήτημα, αν και εγώ ζήτησα 3-4 φορές τον παππού μου, ωστόσο μετά από λίγο το ξέχασα.
 
Μια μέρα όμως ήμουν στο δωμάτιο μου και έπαιζα με τις κούκλες μου ενώ η μητέρα μου ήταν στο δίπλα δωμάτιο, στην κουζίνα. Ξαφνικά άκουσε να γελάω τόσο πολύ σαν να μου έλεγε κάποιος ένα αστείο και ξεκαρδιζόμουν! Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία καθώς από μικρό ήμουν η προσωποποίηση της χαράς και μου άρεσε να γελάω. Μετά το γέλιο όμως άκουσε ομιλίες… και όχι μόνο τη δικιά μου φωνή αλλά και μια αντρική. Τρόμαξε όπως είναι λογικό και έτρεξε στο δωμάτιο μου να δει τι συμβαίνει. Με είδε καθισμένη οκλαδόν και να κοιτάω λίγο ψηλά σαν να στέκεται ένας άνθρωπος από πάνω μου ενώ δεν ήταν κανένας! Έντρομη με ρώτησε με ποιον μιλούσα και η απάντησή μου ήταν η εξής: «Mα καλά, δεν είδες τον παππού; Τώρα εδώ ήταν…». 

  • Αυτό αρέσει στον/η Spiro1, kellipop, Naty και σε 19 άλλους

...Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι,
γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι... (u)
Μ.Λ.


#2 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 10:57:26

Με την σειρα μου θα σας πω και εγώ την δικιά μου ιστορία(ειναι αληθινή και μου την έχει πει η γιαγιά μου)

Παλιά,η γιαγιά μου είχε εναν πολύ καλό φιλο που όλη μέρα ηταν μαζί εξω.Είχαν δέσει τόσο πολύ που δεν θέλανε να πάνε στα σπίτια τους γιατι το μονο που σκευτοντουσαν ηταν η ωρα που θα ξαναμιλουσαν.Πέρασαν σιγά σιγά τα χρόνια και ο καθένας τους βρήκε τον ανθρωπο που αγαπούσε.Όμως,δεν σταμάτησαν ποτε να βρίσκονται σε επαφη,μιλούσαν κάθε μέρα απο το τηλέφωνο.Μια μέρα λοιπον,πέρνει τηλέφωνο η γυναικα του φίλου της γιαγιάς μου και της λέει με κλάματα οτι ο φίλος της έχει προβλημα στην καρδιά και δεν έχει πολλές ώρες ζωής.Χωρίς να το σκευτει λεπτο,η γιαγιά μου πήγε να δει για τελευταια φορά τον αγαπημένο της φιλο.Ο φίλος της ξεψύχησε μπροστά της κρατώντας της το χερι.Τα τελευταία λογια που είπε ηταν: Να με θυμασαι.Το βράδυ της ιδιας μερας ,η γιαγιά μου πήγε να κοιμηθεί αλλά ηταν αδύνατο να κοιμηθεί αφού δεν είχε σταματήσει να κλαίει απο το πρωι.Κατα την διαρκεια της νύχτας ένιωσε μια ζεστασιά δίπλα της.Κοιμήθηκε για 2 ώρες και μετα απο ενα παράξενο όνειρο ξυπνησε .Η ωρα ηταν 4:00 τα χαράματα.Δεν ήθελε να σηκωθεί απο τόσο νωρίς απο το κρεβάτι...Αφού ξανά κοιμήθηκε είδε στον ύπνο της τον φιλο της να της ψυθιριζει: "Δεν Πέθανα,είμαι ζωντανός..." Ξαφνικα πεταγετε απο το κρεβάτι της και την καλούν απο το νοσοκομειο.Ο γιατρός έκπληκτος λέει στην γιαγιά μου πως ο φίλος της επανήλθε στην ζωή,η καρδιά του αρχισε να ξαναδουλεύει.Απο εκείνη την ημερα η γιαγια μου αρχισε να πιστεύει στα θαύματα.


Απίστευτο εεεε;;;

Επεξεργάστηκε από Sheen, 24 Μάιος 2016 - 10:58:42.

  • Αυτό αρέσει στον/η odi, kellipop, Naty και σε 16 άλλους

#3 giann657

giann657

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 788 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
  • Ομάδα:ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
  • Κόσμος:GR8
  • Ήρωας:giann
Φήμη: 2.269

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 13:22:38

Ιιιιιιιι, μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο... (grin)

 

΄΄Η Ιστορία του ΄΄Καρατζένη΄΄ ΄΄ :D

 

 Χειμώνας, νύχτα, στο μικρό σπίτι στο χωριό μου, ενώ έπινα την ζεστή σοκολάτα μου (ήμουν και κακομαθημένο  :D), η γιαγιά μου μου είπε: ΄΄Στάθη μου, θέλεις να σου πω μια ιστορία;΄΄

 

Εγώ:- ΄΄Ναι ναι ναι ναι Γιαγιάααα, θέλω πολύυυυυ, μια τρομακτική ιστορία, αληθινήηηη όμως΄΄.

 

Γιαγιά:- ΄΄Εντάξει Στάθη μου, θα σου πω αλλά μην τρομάξεις΄΄.

 

Εγώ:- Εεε, ναι , βρε Γιαγιά, τί παίζουμε τώρα; :P  (αλλά μου είχε πάει νααααα :O )

 

Γιάγια:- Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήμουν περίπου 32 χρονών, είχα την Μαμά σου που ήταν περίπου στην ηλικία σου. Η Μαμά σου κοιμόταν στο διπλανό σπίτι που είχαμε, με ένα κρεβάτι, μόνη της. Τότε, έλεγαν τα βράδια ότι υπήρχε ένας άνθρωπος που τριγυρνούσε σαν ΄΄σκιά΄΄ στους δρόμους του χωριού και καμιά φορά πήγαινε έξω από τα παράθυρα των σπιτιών και έβλεπε τα μικρά παιδάκια που κοιμόντουσαν. Εκείνη την μέρα που λες, αυτός ο ΄΄Καρατζένης΄΄ (έτσι τον έλεγαν, τί επίθετο κι αυτό..  :D) πήγε έξω από το σπίτι μας και βροντούσε το παράθυρο της Μαμάς σου σαν να ήταν ΄΄φάντασμα΄΄.

 

Εγώ:- ΄΄Φάντασμα΄΄;;;;;  :O

Γιαγιά:- Κάτσε να σου πω παρακάτω βρε...

 

Εγώ:- Ναι ναι, πες πες...

 

Γιαγιά:- ... κι έτσι που λες, την ημέρα που πέθανε, έλεγαν ότι τα βράδια έβλεπαν κάποιο ΄΄όραμα΄΄ στο νεκροταφείο του χωριού, ποτέ δεν ησύχασε η ψυχή του...

 

(εγώ είχα χωθεί μέσα στις κουβέρτες μου από τον φόβο μου και ύστερα με πήρε ο ύπνος  (sleeping) )

 

(Μικρή αλλά λιγάκι τρομακτική, και αυτή ισχύει όντως, γι΄αυτό αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας. Βέβαια για τον αν ΄΄ισχύει΄΄ δεν είμαι και εκατό τοις εκατό σίγουρος, ότι μου έλεγαν έλεγα  (grin) )


  • Αυτό αρέσει στον/η odi, kellipop, Lukos και σε 5 άλλους

#4 giann657

giann657

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 788 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
  • Ομάδα:ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
  • Κόσμος:GR8
  • Ήρωας:giann
Φήμη: 2.269

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 14:53:38

 

Χαιρετώ την κοινότητα  ;)
Σκέφθηκα καλοκαίρι έρχεται,τα σχολεία κλείνουν η περιπέτεια αρχίζει !!
Σε αυτό το νήμα σας προκαλώ να έρθετε να μας μιλήσετε για τις δικές σας πραγματικές/φανταστικές/περίεργες ιστορίες που σας έχουν συμβεί ,ή σας είπαν,ή τις είδατε στον ύπνο σας.
 
Βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει ξεκινώντας π.χ. ''Μία ομιχλώδες νύχτα,σε ένα δάσος κάπου στην Ελλάδα μία αγέλη λύκων έκανε την εμφάνισή της,ακολουθώντας μια άυλη δαιμονική μορφή..'' 
 
 
Ας ξεκινήσω πρώτη την δική μου ιστορία.. (zombie)
 
 
Ο παππούς μου, ο πατέρας του μπαμπά μου, πέθανε όταν ήμουν γύρω στα 4. Εγώ τότε και να μου εξηγούσαν τι σημαίνει θάνατος, δεν θα το καταλάβαινα, μόλις είχα αρχίσει να μιλάω! Επομένως δεν μου έκαναν κανένα λόγο για το συγκεκριμένο ζήτημα, αν και εγώ ζήτησα 3-4 φορές τον παππού μου, ωστόσο μετά από λίγο το ξέχασα.
 
Μια μέρα όμως ήμουν στο δωμάτιο μου και έπαιζα με τις κούκλες μου ενώ η μητέρα μου ήταν στο δίπλα δωμάτιο, στην κουζίνα. Ξαφνικά άκουσε να γελάω τόσο πολύ σαν να μου έλεγε κάποιος ένα αστείο και ξεκαρδιζόμουν! Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία καθώς από μικρό ήμουν η προσωποποίηση της χαράς και μου άρεσε να γελάω. Μετά το γέλιο όμως άκουσε ομιλίες… και όχι μόνο τη δικιά μου φωνή αλλά και μια αντρική. Τρόμαξε όπως είναι λογικό και έτρεξε στο δωμάτιο μου να δει τι συμβαίνει. Με είδε καθισμένη οκλαδόν και να κοιτάω λίγο ψηλά σαν να στέκεται ένας άνθρωπος από πάνω μου ενώ δεν ήταν κανένας! Έντρομη με ρώτησε με ποιον μιλούσα και η απάντησή μου ήταν η εξής: «Mα καλά, δεν είδες τον παππού; Τώρα εδώ ήταν…». 

 

 

Αλεξάνδρα, επιτρέπεται να γράψουμε παραπάνω από ΜΙΑ , ιστορία;

 

Υ.Γ. Για να ξέρω να μπω στο κόσμο της φαντασίας μου, να σας ταξιδέψω σε απίθανες τρομακτικές ιστορίες... (grin)


  • Αυτό αρέσει στον/η seτha123

#5 PsychopathHeroZero

PsychopathHeroZero

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 298 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΑκόμα με ψάχνω
  • Ομάδα:U.R.A
  • Κόσμος:GR13
  • Ήρωας:Psychopath
Φήμη: 149

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 15:08:12

Με την σειρα μου θα σας πω και εγώ την δικιά μου ιστορία(ειναι αληθινή και μου την έχει πει η γιαγιά μου)

Παλιά,η γιαγιά μου είχε εναν πολύ καλό φιλο που όλη μέρα ηταν μαζί εξω.Είχαν δέσει τόσο πολύ που δεν θέλανε να πάνε στα σπίτια τους γιατι το μονο που σκευτοντουσαν ηταν η ωρα που θα ξαναμιλουσαν.Πέρασαν σιγά σιγά τα χρόνια και ο καθένας τους βρήκε τον ανθρωπο που αγαπούσε.Όμως,δεν σταμάτησαν ποτε να βρίσκονται σε επαφη,μιλούσαν κάθε μέρα απο το τηλέφωνο.Μια μέρα λοιπον,πέρνει τηλέφωνο η γυναικα του φίλου της γιαγιάς μου και της λέει με κλάματα οτι ο φίλος της έχει προβλημα στην καρδιά και δεν έχει πολλές ώρες ζωής.Χωρίς να το σκευτει λεπτο,η γιαγιά μου πήγε να δει για τελευταια φορά τον αγαπημένο της φιλο.Ο φίλος της ξεψύχησε μπροστά της κρατώντας της το χερι.Τα τελευταία λογια που είπε ηταν: Να με θυμασαι.Το βράδυ της ιδιας μερας ,η γιαγιά μου πήγε να κοιμηθεί αλλά ηταν αδύνατο να κοιμηθεί αφού δεν είχε σταματήσει να κλαίει απο το πρωι.Κατα την διαρκεια της νύχτας ένιωσε μια ζεστασιά δίπλα της.Κοιμήθηκε για 2 ώρες και μετα απο ενα παράξενο όνειρο ξυπνησε .Η ωρα ηταν 4:00 τα χαράματα.Δεν ήθελε να σηκωθεί απο τόσο νωρίς απο το κρεβάτι...Αφού ξανά κοιμήθηκε είδε στον ύπνο της τον φιλο της να της ψυθιριζει: "Δεν Πέθανα,είμαι ζωντανός..." Ξαφνικα πεταγετε απο το κρεβάτι της και την καλούν απο το νοσοκομειο.Ο γιατρός έκπληκτος λέει στην γιαγιά μου πως ο φίλος της επανήλθε στην ζωή,η καρδιά του αρχισε να ξαναδουλεύει.Απο εκείνη την ημερα η γιαγια μου αρχισε να πιστεύει στα θαύματα.


Απίστευτο εεεε;;;

Αμα ειναι αληθεινο εχω γινει καγκελο!



#6 Exhero

Exhero

    Θαυμαστής

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 138 μηνύματα
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 447

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 15:10:59

Με την σειρα μου θα σας πω και εγώ την δικιά μου ιστορία(ειναι αληθινή και μου την έχει πει η γιαγιά μου)

Παλιά,η γιαγιά μου είχε εναν πολύ καλό φιλο που όλη μέρα ηταν μαζί εξω.Είχαν δέσει τόσο πολύ που δεν θέλανε να πάνε στα σπίτια τους γιατι το μονο που σκευτοντουσαν ηταν η ωρα που θα ξαναμιλουσαν.Πέρασαν σιγά σιγά τα χρόνια και ο καθένας τους βρήκε τον ανθρωπο που αγαπούσε.Όμως,δεν σταμάτησαν ποτε να βρίσκονται σε επαφη,μιλούσαν κάθε μέρα απο το τηλέφωνο.Μια μέρα λοιπον,πέρνει τηλέφωνο η γυναικα του φίλου της γιαγιάς μου και της λέει με κλάματα οτι ο φίλος της έχει προβλημα στην καρδιά και δεν έχει πολλές ώρες ζωής.Χωρίς να το σκευτει λεπτο,η γιαγιά μου πήγε να δει για τελευταια φορά τον αγαπημένο της φιλο.Ο φίλος της ξεψύχησε μπροστά της κρατώντας της το χερι.Τα τελευταία λογια που είπε ηταν: Να με θυμασαι.Το βράδυ της ιδιας μερας ,η γιαγιά μου πήγε να κοιμηθεί αλλά ηταν αδύνατο να κοιμηθεί αφού δεν είχε σταματήσει να κλαίει απο το πρωι.Κατα την διαρκεια της νύχτας ένιωσε μια ζεστασιά δίπλα της.Κοιμήθηκε για 2 ώρες και μετα απο ενα παράξενο όνειρο ξυπνησε .Η ωρα ηταν 4:00 τα χαράματα.Δεν ήθελε να σηκωθεί απο τόσο νωρίς απο το κρεβάτι...Αφού ξανά κοιμήθηκε είδε στον ύπνο της τον φιλο της να της ψυθιριζει: "Δεν Πέθανα,είμαι ζωντανός..." Ξαφνικα πεταγετε απο το κρεβάτι της και την καλούν απο το νοσοκομειο.Ο γιατρός έκπληκτος λέει στην γιαγιά μου πως ο φίλος της επανήλθε στην ζωή,η καρδιά του αρχισε να ξαναδουλεύει.Απο εκείνη την ημερα η γιαγια μου αρχισε να πιστεύει στα θαύματα.


Απίστευτο εεεε;;;

Θες να μας πεις δηλαδη , οτι η γιαγια σου θυμαται αυτη την ιστορια με απολυτη λεπτομερεια ( μετα απο ποσα χρονια ) και στη διηγηθηκε με τετοιο τροπο , ωστε να μπορεις να την εκφρασεις με την ιδια ακριβως λεπτομερη αφηγηματικοτητα ... μαλλον θα την αλιευσες απο καποια ιστοσελιδα με παρομοιο περιεχομενο ...

 

:D :D



#7 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 15:21:00

Αμα ειναι αληθεινο εχω γινει καγκελο!

Αληθινή ιστορία είναι :)

Θες να μας πεις δηλαδη , οτι η γιαγια σου θυμαται αυτη την ιστορια με απολυτη λεπτομερεια ( μετα απο ποσα χρονια ) και στη διηγηθηκε με τετοιο τροπο , ωστε να μπορεις να την εκφρασεις με την ιδια ακριβως λεπτομερη αφηγηματικοτητα ... μαλλον θα την αλιευσες απο καποια ιστοσελιδα με παρομοιο περιεχομενο ...


:D :D

Πίστεψε με και εγώ όταν την άκουσα να μου την λέει δεν μπορουσα να το πιστεύψω,τώρα να στο αποδείξω; πως; ουτε απο το μυαλό μου την έβγαλαν ουτε τίποτα.Αμα το βρεις σε σιτε,πες μου και εμένα :D

Επεξεργάστηκε από Sheen, 24 Μάιος 2016 - 15:21:39.


#8 kellipop

kellipop

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 800 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΠίτι μουυ
  • Ομάδα:-
  • Κόσμος:GR4
  • Ήρωας:kelollipop
Φήμη: 1.382

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 20:09:19

Να περιμένετε κι από μένα μια τέτοια ιστορία σε λίγο καιρό (οι καλές ιστορίες θέλουν σκέψη (devil) )
Εγώ γενικά περιμένω από εδώ μέσα την ιστορία που θα τρομάξω πολύ. Δεν ξέρω γιατί, μπορεί απλά να είμαι περίεργη και να θέλω να τρομάζω :D

Επεξεργάστηκε από kellipop, 24 Μάιος 2016 - 20:09:52.

  • Αυτό αρέσει σε odi, seτha123 και giann657

"Do More Of What Makes You Happy !"


#9 giann657

giann657

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 788 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
  • Ομάδα:ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
  • Κόσμος:GR8
  • Ήρωας:giann
Φήμη: 2.269

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 20:31:45

Να περιμένετε κι από μένα μια τέτοια ιστορία σε λίγο καιρό (οι καλές ιστορίες θέλουν σκέψη (devil) )
Εγώ γενικά περιμένω από εδώ μέσα την ιστορία που θα τρομάξω πολύ. Δεν ξέρω γιατί, μπορεί απλά να είμαι περίεργη και να θέλω να τρομάζω :D

 

Χμμμ Κελλύτσα... κι εγώ κάτι τέτοιο σκέφτομαι...

 

Αλλά σου προτείνω και το άλλο. Θέλεις να φτιάξουμε μια ομαδική ιστορία η οποία θα περιέχει και χιούμορ αλλά και τρόμο... μια ιστορία η οποία θα δημιουργηθεί από τους συγγραφείς Στάθης και Κέλλυ.  (grin)

 

Και μόλις την δημιουργήσουμε όλη, θα την δημοσιεύσουμε. Καλά μιλάμε.. best seller θα γίνει!  (grin)

 

Υ.Γ. Για αρχή μπορούμε να βρούμε έναν τίτλο, ο οποίος θα συζητηθεί είτε στον GR4 είτε εδώ μέσω μηνυμάτων. Στην συνέχεια θα βρούμε το κυρίως θέμα που θα αποτελείται από δύο παραγράφους και στο τέλος θα κλείσουμε με τον επίλογο. Εκτός κι αν θέλεις να υπάρχει μια ιστορία με συνομιλίες κτλπ... ;)

 

 Για περισσότερες πληροφορίες ας το συζητήσουμε σε προσωπικό. 


  • Αυτό αρέσει στον/η seτha123

#10 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 20:34:33

Ήταν Ανάσταση και ήμασταν στο εξοχικό της πεθεράς του αδερφού μου. Γύρω στις 4 το πρωί καθόμασταν εγώ, ο αδερφός μου και η γυναίκα του στην αυλή καθώς δεν μας κολλούσε ύπνος. Κάποια στιγμή λέγαμε για ιστορίες που έχουν ακούσει για την περιοχή. Ξέχασα να πω πως το σπίτι βρίσκεται σε ένα βουνό (όνομα περιοχής δεν θυμάμαι) μαζί με άλλα 6 σπίτια. Σε κάποια φάση είπαμε να πάρουμε τους φακούς και να πάμε μια βόλτα να ξεμουδιάσουμε. Χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι. Η γυναίκα του αδερφού μου είπε κάτι που εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να ακούσω, πλησιάζαμε στο νεκροταφείο. Υπήρχε μόνο μια λάμπα που φώτιζε τον δρόμο. Από ένα σημείο και μετά ήταν εντελώς σκοτάδι. Ήθελα να κάνω τον έξυπνο και πρότεινα να συνεχίσουμε με τους φακούς. Τους ανάψαμε και προχωρήσαμε. Σε κάποια φάση είχε μια στροφή και γύρω μας πυκνοί θάμνοι. Με το που στρίψαμε το αίμα μου πάγωσε. Στα 200 μέτρα ήταν το νεκροταφείο. Δεν ξέρω γιατί φοβήθηκα τόσο (στην αρχή). Μάλλον αυτή η ησυχία και η θέα με τα καντηλάκια να τρεμοπαίζουν. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα. Ο αδερφός μου με κορόιδευε που τρόμαξα. Α ξέχασα να πω πως ο αδερφός μου είχε τότε μια σκυλίτσα την Ντέζη. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ξαφνικά η Ντέζη άρχισε να κοιτάει προς την μεριά του νεκροταφείου και να γρυλίζει. Το αίμα μας πάγωσε. Η καμπάνα της εκκλησίας χτύπησε 3 φορές. Φωτίσαμε με τους φακούς το καμπαναριό όμως δεν είδαμε κάτι. Το βάλαμε στα πόδια και φτάσαμε στο σπίτι. Την άλλη μέρα το απόγευμα πήγαμε πάλι εκεί. Όμως αυτό που είδαμε μας έκανε να τρομάξουμε πιο πολύ. Το καμπαναριό είχε καταστραφεί τρεις εβδομάδες πριν, από έναν σεισμό που είχε γίνει. Από τότε, όταν ακούω καμπάνα μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η νύχτα.
  • Αυτό αρέσει στον/η odi, dina, Lukos και σε 7 άλλους

#11 odi

odi

    Θρυλικός Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 2.524 μηνύματα
  • Κόσμος:GR11






Φήμη: 4.981

Δημοσιεύτηκε 24 Μάιος 2016 - 22:20:14

Αλεξάνδρα, επιτρέπεται να γράψουμε παραπάνω από ΜΙΑ , ιστορία;

 

Υ.Γ. Για να ξέρω να μπω στο κόσμο της φαντασίας μου, να σας ταξιδέψω σε απίθανες τρομακτικές ιστορίες... (grin)

Μα φυσικά και μπορείτε να γράψετε όσες ιστορίες θέλετε!Αρκεί να υπάρχει μια φυσιολογική ροή θεμάτων.

Περιμένω με αγωνία τις τρομαχτικές περιγραφές των γεγονότων που ίσως έγιναν ...ίσως και όχι..ίσως απλά είναι δημιούργημα της τρελής φαντασίας σας ή ίσως και να υπάρχει τελικά κάτι εκεί έξω κρυμμένο στις σκιές των δέντρων..και να περιμένει να κάνει την εμφάνιση του..

μπουυυυυυυυυυυυ :P


  • Αυτό αρέσει στον/η Lukos, lerty202, Sheen και σε άλλον ένα

...Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι,
γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι... (u)
Μ.Λ.


#12 kellipop

kellipop

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 800 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΠίτι μουυ
  • Ομάδα:-
  • Κόσμος:GR4
  • Ήρωας:kelollipop
Φήμη: 1.382

Δημοσιεύτηκε 25 Μάιος 2016 - 10:33:45

Χμμμ Κελλύτσα... κι εγώ κάτι τέτοιο σκέφτομαι...

 

Αλλά σου προτείνω και το άλλο. Θέλεις να φτιάξουμε μια ομαδική ιστορία η οποία θα περιέχει και χιούμορ αλλά και τρόμο... μια ιστορία η οποία θα δημιουργηθεί από τους συγγραφείς Στάθης και Κέλλυ.  (grin)

 

Και μόλις την δημιουργήσουμε όλη, θα την δημοσιεύσουμε. Καλά μιλάμε.. best seller θα γίνει!  (grin)

 

Υ.Γ. Για αρχή μπορούμε να βρούμε έναν τίτλο, ο οποίος θα συζητηθεί είτε στον GR4 είτε εδώ μέσω μηνυμάτων. Στην συνέχεια θα βρούμε το κυρίως θέμα που θα αποτελείται από δύο παραγράφους και στο τέλος θα κλείσουμε με τον επίλογο. Εκτός κι αν θέλεις να υπάρχει μια ιστορία με συνομιλίες κτλπ... ;)

 

 Για περισσότερες πληροφορίες ας το συζητήσουμε σε προσωπικό. 

Δεν μου ακούγεται κάθολου άσχημη ιδέα! Ίσα ίσα, 2 μυαλά είναι καλύτερα από 1  (devil)

Μόνο ξέρεις εσύ, πρέπει να περιμένεις λίιιγο καιρό ακόμα, δηλαδή 2 βδομάδες, γιατί έχω εξετάσεις και δεν έχω πολύ χρόνο να μπαίνω  (angry) Μέχρι τότε όμως, ας σκεφτούμε κάμια ιδέα  ;)


"Do More Of What Makes You Happy !"


#13 Lukos

Lukos

    Χάλκινος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 518 μηνύματα
  • Κόσμος:GR12



Φήμη: 492

Δημοσιεύτηκε 25 Μάιος 2016 - 10:46:16

Γεια σας!!Θα σας πω μια ιστορια που μου εχει συμβει!(100%)

 

Ημουν στο νησι που πηγαινω διακοπες καθε καλοκαιρι και μια μερα με τους φιλους μου πηγαμε να εξερευνησουμε μια παλια οικοδομη που ηταν αρκετα χρονια εκει και ηταν πανω απο την εκκλησια του νησιου.Οταν μπηκαμε μεσα κατι μυριζε πολυ ασχημα στον πανω οροφο και νομιζαμε οτι ηταν λογικο επειδη ηταν παλια και πηγαμε να δουμε.Τελικα η μυρωδια αυτη μας οδηγησε σε ενα μπαλκονι το οποιο στην ακρη ειχε κατι ΚΟΚΑΛΛΑ!!!!Μας κοπηκε το αιμα και αποφασισαμε να την κανουμε!Στην εξοδο ακουσαμε ενα κλαρι να σπαει!!Τρομοκρατηθηκαμε τοσο πολυ που μας εφευγαν πραγματα...Τρεξαμε κατ΄ευθειαν στην παλτεια του νησιου και διηγηθηκαμε την ιστορια στους παντες!Απο τοτε κανεις δεν πατησε ξανα εκει!!!


  • Αυτό αρέσει στον/η odi, dina, wadd και σε 2 άλλους

#14 odi

odi

    Θρυλικός Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 2.524 μηνύματα
  • Κόσμος:GR11






Φήμη: 4.981

Δημοσιεύτηκε 25 Μάιος 2016 - 11:45:28

                         wGzZGpV.jpg?1
Σε ένα σπίτι κάπου στο Λονδίνο ,παλιό σαν κάστρο,του 18 αιώνα,στεγαζόταν ένα ορφανοτροφείο.
Μια μέρα όμως γκρεμίστηκε μυστηριωδώς το τρελοκομείο της πόλης,οπότε μετέφεραν εκεί τους τρελούς , μαζί με τα παιδιά. Οι γείτονες δεν άντεχαν να μένουν εκεί. Ουρλιαχτά παιδιών και τρελών ακούγονταν κάθε μέρα.
Πόρτες να κλειδώνουν και τρελούς φυλακισμένους να ουρλιάζουν απειλές κατά του σκοταδιού πολύ συχνό φαινόμενο. Όταν πάλι μυστηριωδώς ξέσπασε μια φωτιά , από την οποία δεν επέζησε σχεδόν κανείς , η γειτονιά ερήμωσε.
 
- "Δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο θα μπορούσε να χωρέσει περισσότερη μιζέρια σε ένα κτίριο"
 
δήλωσε ένας από τους γείτονες.
 
10 χρόνια μετά , τα παλιά κτίρια της γειτονιάς γκρεμίστηκαν και χτίστηκαν καινούρια στη θέση τους. Οι καινούργιοι γείτονες έκαναν αίτηση για να γκρεμιστεί το παλιό κτίριο, αλλά η αίτηση τους δεν έγινε δεκτή.
 
-" Λυπούμαστε , αλλά το παρόν κτίριο μελλοντικά θα αναπαλαιωθεί και θα χρησιμοποιηθεί σαν μνημείο''
 
ήταν η απάντηση του δημάρχου.
 
Οι μέρες κυλούσαν αργά και αποπνικτικά.Φώτα αναβόσβηναν διαρκώς χωρίς την παρουσία ηλεκτρισμού. Στα σκοτεινά σημεία , όπου μόνο το φεγγάρι φώτιζε τα παράθυρα,εμφανίζονταν μορφές μουμιοποιημένες με κεφάλια περιτυλιγμένα με σκουριασμένα σίδερα , όμως με τέτοια ταχύτητα που δεν ήταν σίγουροι πως τις έβλεπαν. Συχνά απάνθρωπα ουρλιαχτά,όμοια  ίσως με απειλές στο σκοτάδι, ερμηνεύονταν ως ο αέρας.
....Ωστόσο ο φόβος μεγάλωνε στις καρδιές των κατοίκων.
 
Ένα βροχερό απόγευμα, μέρες μετά,ένας μικρός εξερευνητής εξοπλισμένος με θάρρος και έναν φακό αποφάσισε να λύσει το μυστήριο του στοιχειωμένου από αναμνήσεις κτιρίου.
 
-''Δεν υπάρχουν φαντάσματα!αναφώνησε δυνατά''.
 
Σμήνος από κοράκια έκαναν την εμφάνιση τους προμηνύοντας ότι κάτι κακό θα συμβεί..
Η βροχή άρχισε να δυναμώνει, κόκκινη σαν το αίμα, χτυπώντας  μανιασμένα, σαν να ήθελε να μας μεταφέρει στο παρελθόν. Σε εκείνο το απόγευμα. Σε εκείνο το μαρτυρικό απόγευμα που η φωτιά αγκάλιασε τόσες αθώες ψυχές παιδιών αλλά και τρελών.
Μα φυσικά!Τώρα ο μικρός μας φίλος έβλεπε καθαρά τι συνέβη!....
Μια άυλη παρουσία τον έπιασε απαλά από το χέρι και του έδειξε..
Ένα ορφανό...ένα μικρό παιδί μην αντέχοντας άλλο την συγκατοίκηση με τους ψυχικά ανισόρροπους...μην αντέχοντας τις φωνές την νύχτα..αποφάσισε να δώσει τέλος στον πόνο όλων.
         Η φωτιά τύλιξε στην αγκαλιά της κάθε ζωντανό ον.Οι κραυγές πόνου μεγάλωναν όπου εξαφανίστηκαν μέσα στις στάχτες.Πλέον τίποτα δεν στοιχειώνει εκείνο το μέρος, μόνο οι αναμνήσεις μας φέρνουν στο παρόν την πράξη εκείνου του μικρού παιδιού που χρειαζόταν ''βοήθεια'' και δεν έβρισκε τρόπο να την ζητήσει.
 
Η βροχή σταμάτησε, τα κοράκια εξαφανίστηκαν όπως ήρθαν, οι σκιές όμως παρέμειναν.Κάποια βράδια έκαναν την παρουσία τους....
Δεν ήθελαν να ξεχαστούν..

  • Αυτό αρέσει στον/η dina, Lukos, wadd και σε 4 άλλους

...Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι,
γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι... (u)
Μ.Λ.


#15 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 25 Μάιος 2016 - 16:03:27

Πιστεύω θα ηταν καλυτερα εαν κάποιος Moderator μπορούσε να διαγράψει όσο σχόλια δεν είναι ιστορίες :)

#16 alekaras

alekaras

    Μηδενικό

  • Members
  • Κουκκίδα
  • 1 μηνύματα
Φήμη: 13

Δημοσιεύτηκε 26 Μάιος 2016 - 10:16:36

Φανταστικη ιστορια που μου την ειχαν πει οταν ημουν μικρος.Τα ονοματα ισως να ηταν διαφορετικα.

 

 

Ήταν Μάρτιος του 1991 και το παντρεμένο ζευγάρι με το όνομα Τζορτζ και Μάρθα ήταν έτοιμοι να βγουν για φαγητό με τον πρόεδρο της εταιρίας που δούλευε ο Τζορτζ. Είχαν στολιστεί και ετοιμαστεί και περίμεναν ένα πράγμα. Την νταντά που προσλάμβανε για να προσέχει τον οκτάχρονο γιο τους Μάρτιν. Η ώρα περνούσε και η νταντά αργούσε να έρθει. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο και η νταντά ήταν στην άλλη γραμμή. Η νταντά τους είχε πει πώς θα αργούσε και άλλο επειδή ήταν στο γιατρό με τη θεια της και έπρεπε να μείνει. Οι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν μιας και δεν ήθελαν να χάσουν το δείπνο επειδή ήταν σημαντικό. Ο Μάρτιν που κατάλαβε τι έγινε, είπε στην μαμά του να μην ανησυχεί και πως θα μπορούσαν να φύγουν αφού κλείδωνε ο ίδιος καλά τη πόρτα και θα περίμενε την νταντά να έρθει. Θα πρόσεχε πολύ. Η μητέρα δεν ήθελε αλλά ο γιος της ήταν τόσο πειστικός που τους έπεισε τελικά. Το ζευγάρι αποχώρισε από το σπίτι και ο Μάρτιν αφού κλείδωσε καλά τη πόρτα, πήγε στην κουζίνα όπου έβγαλε από το ψυγείο μια σακούλα με ποπ κορν, τα γέμισε σε ένα μεγάλο μπολ και έβαλε στο ποτήρι του κόκα κόλα. Πήγε στο σαλόνι, άνοιξε τη τηλεόραση και ήταν έτοιμος να απολαύσει το θρίλερ που έπαιζε, μέχρι να ερχόταν η νταντά όπου και αναγκαστικά θα πήγαινε στο δωμάτιο του. Η ώρα πέρασε και άλλο, όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος. Ήταν απλά καταιγίδα που ξέσπασε ξαφνικά, και άρχισε στο λεπτό να βρέχει μανιωδώς. Ο Μάρτιν συνέχιζε να βλέπει τηλεόραση, μέχρι που έγινε το χειρότερο. Η καταιγίδα ήταν τόσο ισχυρή που έπεσαν τα φωτά του σπιτιού και της γειτονιάς. Η τηλεόραση έκλεισε, και ο Μάρτιν περίμενε τώρα την νταντά να έρθει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Όταν μέσα στο σκοτάδι ακούστηκε μια φωνή να λέει, “Για, θέλεις να παίξουμε; θέλεις να παίξουμε κρυφτο;”. Ο Μαρτίν τρόμαξε. Δεν άκουσε κανέναν θόρυβο από κάποιον να μπαίνει στο σπίτι, και η πόρτα ήταν καλά κλειδωμένη, καθώς και τα παράθυρα. Η φωνή ήταν παιδική και ενός μικρού κοριτσιού. Ξανακούστηκε πιο έντονα αυτή τη φορά. “Θες να παίξουμε; θες να παίξουμε; θες να παίξουμε;”. Ο Μάρτιν πανικοβλήθηκε. Προσπάθησε να μην κλάψει, κράτησε τις δυνάμεις του, πέταξε κάτω τα ποπ κορν και την κόκα κόλα, και μη κάνοντας άλλο θόρυβο, κατευθυνόταν με αργά βήματα στο δωμάτιο του. Μπήκε στο δωμάτιο και κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Περίμενε την νταντά. Η ώρα πέρασε και η φωνή δεν ακουγόταν άλλο. Ο Μάρτιν ήταν ακόμα τρομαγμένος, μέχρι που χτύπησε η πόρτα. Αμέσως σκέφτηκε πως ήταν η νταντά που τελικά ήρθε. Βγήκε από το κρεβάτι του, άνοιξε την πόρτα σιγά σιγά, και πήγαινε προς την εξώπορτα. Όταν η φωνή ξανακούστηκε αλλά αυτή την φορά δυνατά, “έλα να παίξουμε, έλα να παίξουμε”. ο Μάρτιν γύρισε πίσω το κεφάλι του και είδε…….. και άρχισε να ουρλιάζει. Η νταντά που άκουσε τις κραυγές με την βοήθεια των γειτόνων έσπασε τη πόρτα και βρήκε το παιδί στο πάτωμα μη μπορώντας να αναπνεύσει. Αμέσως κάλεσε ασθενοφόρο και πήγαν στο νοσοκομείο, όπου έφτασαν και οι γονείς εκεί έντρομοι. Μετά από μέρες και αφού οι γιατροί προσπαθούσαν να δουν τι φόβισε το παιδί τόσο πολύ, Ο Μάρτιν έβγαλε μόνο μια φράση από το στόμα του, “δεν έχει πρόσωπο, δε έχει πρόσωπο”. Ο Μάρτιν δεν ξαναμίλησε, και 2 χρόνια μετά ήταν υπό την ιατρική περίθαλψη γιατρών και ψυχολόγων. Οι γονείς ποτέ δεν έμαθαν τι είχε συμβεί. Παρά μόνο 8 μήνες αργότερα πολλοί στη γύρω περιοχή άρχισαν να κάνουν εικασίες για ένα παλιό εργοστάσιο εγκαταλειμμένο. Η ιστορία έλεγε πώς το 1950 κάτι παιδιά είχαν μπει κρυφά μέσα για να παίξουν κρυφτό. Τότε ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά και τα παιδιά χωρίς τη βοήθεια κανενός εγκλωβίστηκαν μέσα και κάηκαν ζωντανά. Μάλιστα τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που σόκαραν και τον ίδιο τον ιατροδικαστή. Από τότε έλεγαν πολλοί για περίεργα πράγματα που συνέβαιναν στο εργοστάσιο μιας και δεν ξανακτίστηκε. Δυο παιδιά που πήγαν εκεί περά βράδυ, άκουγαν γέλια και φωνές να ακούγονται από μέσα και φυσικά το βαλαν στα πόδια. Ο Μάρτιν δεν ξαναμίλησε παρά μόνο στα 22 του χρόνια και με τη βοήθεια ύπνωσης εκμυστηρεύτηκε τι του συνέβη.Η υπόθεση παραμένει ακόμα ανοιχτή


Επεξεργάστηκε από alekaras, 26 Μάιος 2016 - 10:21:22.

  • Αυτό αρέσει στον/η odi, dina, Lukos και σε 5 άλλους

#17 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 26 Μάιος 2016 - 11:11:57

Ήταν 00.30 και γυρνούσα μόνος μου από ένα πάρτι των φίλων μου που είναι και γείτονες. Εκεί που περπατάω, ξαφνικά μου έρχεται μια μπόχα, λέω κάποιο σκυλί θα είναι που του ήρθε η ανάγκη, άλλα δεν ήταν αυτή η μυρωδιά. Σαν πετρέλαιο ή θειάφι ήταν. Τέλος πάντων, εκεί που περπάταγα άκουγα και καποια άλλα βάμματα. Επειδή φοβόμουν κοίταξα κάτω για να δω αν υπάρχει καποια σκιά ανθρώπου που με ακολουθεί. ΤΙΠΟΤΑ. Λέω το μυαλό θα είναι και συνεχίζω. Μέτα μύρισα πούρο, λέω "έχε χάρη να είναι το φάντασμα της Μόνικα Λεβινση". Γυρνάω πίσω και τι να δω, ένα κύριο με μαύρο πουκαμισά, γυαλιά και να καπνίζει πούρο.

-Γεια σου, μου λέει.
-Γεια σας.
-Εσύ πρέπει να είσαι ο Γιώργος. Έμεινα! πως ήξερε το όνομα μου,
-Ναι και το δικό σας?
-Ωραία και τι θέλετε από έμενα?
-Θέλω να σου πω, αύριο όταν θα βγεις στις 11.45, να μην πας από αυτό το δρομάκι που συνήθιζες.
-Γιατί?
-Θα καταλάβεις, τώρα πρέπει να φύγω! μου δίνει το χέρι του και εγώ το πιάνω για να τον χαιρετίσω, ήταν παγωμένο!!!! Μέσα σε λίγα λεπτά ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ. Λέω κανένας από τα παιδιά 8α μου κάνει πλάκα.

Την άλλη μέρα βγήκα έξω, όπως συνήθιζα 11.40 για να πάω στην θεία μου. Εκεί που περπατάω θυμήθηκα τα λογία του ξένου να μην πάω από αυτό το δρομάκι, και έτσι δεν πήγα. Μόλις έφτασα σπίτι της θείας μου, εκείνη έβλεπε το Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων. Και δεν θα το πιστέψετε, σήμερα στις 11.45, σε αυτόν τον δρόμο που μου είπε να μην πάω, είχε γίνει ένα τρακάρισμα και 15 άτομα έχασαν την ζωή τους. Τρομαγμένος πάω σπίτι μου, εκεί που περπάταγα βλέπω ένα κηδειόχαρτο με το όνομα του!!
  • Αυτό αρέσει στον/η odi, dina, Lukos και σε 7 άλλους

#18 giann657

giann657

    Ασημένιος Ήρωας

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 788 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαΘεσσαλονίκη
  • Ομάδα:ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
  • Κόσμος:GR8
  • Ήρωας:giann
Φήμη: 2.269

Δημοσιεύτηκε 26 Μάιος 2016 - 14:07:23

Ήταν 00.30 και γυρνούσα μόνος μου από ένα πάρτι των φίλων μου που είναι και γείτονες. Εκεί που περπατάω, ξαφνικά μου έρχεται μια μπόχα, λέω κάποιο σκυλί θα είναι που του ήρθε η ανάγκη, άλλα δεν ήταν αυτή η μυρωδιά. Σαν πετρέλαιο ή θειάφι ήταν. Τέλος πάντων, εκεί που περπάταγα άκουγα και καποια άλλα βάμματα. Επειδή φοβόμουν κοίταξα κάτω για να δω αν υπάρχει καποια σκιά ανθρώπου που με ακολουθεί. ΤΙΠΟΤΑ. Λέω το μυαλό θα είναι και συνεχίζω. Μέτα μύρισα πούρο, λέω "έχε χάρη να είναι το φάντασμα της Μόνικα Λεβινση". Γυρνάω πίσω και τι να δω, ένα κύριο με μαύρο πουκαμισά, γυαλιά και να καπνίζει πούρο.

-Γεια σου, μου λέει.
-Γεια σας.
-Εσύ πρέπει να είσαι ο Γιώργος. Έμεινα! πως ήξερε το όνομα μου,
-Ναι και το δικό σας?
-Ωραία και τι θέλετε από έμενα?
-Θέλω να σου πω, αύριο όταν θα βγεις στις 11.45, να μην πας από αυτό το δρομάκι που συνήθιζες.
-Γιατί?
-Θα καταλάβεις, τώρα πρέπει να φύγω! μου δίνει το χέρι του και εγώ το πιάνω για να τον χαιρετίσω, ήταν παγωμένο!!!! Μέσα σε λίγα λεπτά ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ. Λέω κανένας από τα παιδιά 8α μου κάνει πλάκα.

Την άλλη μέρα βγήκα έξω, όπως συνήθιζα 11.40 για να πάω στην θεία μου. Εκεί που περπατάω θυμήθηκα τα λογία του ξένου να μην πάω από αυτό το δρομάκι, και έτσι δεν πήγα. Μόλις έφτασα σπίτι της θείας μου, εκείνη έβλεπε το Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων. Και δεν θα το πιστέψετε, σήμερα στις 11.45, σε αυτόν τον δρόμο που μου είπε να μην πάω, είχε γίνει ένα τρακάρισμα και 15 άτομα έχασαν την ζωή τους. Τρομαγμένος πάω σπίτι μου, εκεί που περπάταγα βλέπω ένα κηδειόχαρτο με το όνομα του!!

 

Αν έγινε αλήθεια... δεν αποκλείεται να ήταν κάποιος Άγγελος που ήθελε να σε προστατέψει με την μορφή ανθρώπου...  πολύ ωραία ιστορία!  ;)


  • Αυτό αρέσει σε giorgos112 και Sheen

#19 Olaff

Olaff

    Παρατηρητής

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 39 μηνύματα
  • Ομάδα:Valhalla
  • Κόσμος:GR14
  • Ήρωας:Pablo
Φήμη: 29

Δημοσιεύτηκε 26 Μάιος 2016 - 16:11:11

Αυτη η ιστορια εχει γινει...

Ηταν ενα καλοκαιρινο βραδυ και με τημ παρεα μου καναμε βολτες σε ενα χωριο...
Ξαφνηκα βλεπουμε ενα σπιτι που φαινοταν εγκαταλελημενο. Εμεις πηγαμε να δουμε ...ξεχασα να πω οτι καποιος παππους που εμενε παραδιπλα απο αυτο σπιτι ειχε ακουσει να χτυπαει ενα κουδουνι μια νυχτα. Παμε εμεις τελος παντων να δουμε πως ηταν το σπιτι απο τα σπασμενα παραθυρα...κι τι βλεπουμε? Μια εικονα με ενα κοριτσακι που εκλεγε!!!!! Εμεις τρομαγμενοι αρχισαμε να τρεχαμε...την επομενη μερα ξαναπηγαμε μιας και ηταν πρωι. Εγω σαν ο γεναιος της παρεας(χαχαχα)παω να χτυπησω το κουδονι να δω αν αυτα που μας ελεγε ο παππους ηταν αληθειες...το χτυπαω αλλα τιποτα δεν ακουστηκε τιποτα. Τοτε πηγενουμε κι λεμε τον παππου οτι αυτα που μας ειπε ηταν ψεματα. Κι αυτος μας ρωτησε
Παππους:τι ωρα πηγατε σε αυτο το σπιτι και χτυπησατε κουδουνι????
Εμεις:μολις τωρα
Παππους:ααα για αυτο δεν ακουστηκε το κουδουνι...πρεπεινα πατε εκει τα μεσανυχτα

Το βραδυ παμε εμεις σε αυτο το σπιτι και πραγματι ακουστηκε το κουδουνι
Εμεις για ακομα μια φορα τρομαξαμε κι φυγαμε

Απο τοτε δεν εχουμε ξαναπαει εκει...

ΤΕΛΟΣ

Επεξεργάστηκε από Olaff, 26 Μάιος 2016 - 16:11:59.

  • Αυτό αρέσει στον/η odi, dina, Lukos και σε 3 άλλους

#20 Sheen

Sheen

    Μαθητής Σχολής Ηρώων

  • Members
  • ΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδαΚουκκίδα
  • 228 μηνύματα
  • ΤοποθεσίαDetroit
  • Κόσμος:GR12
Φήμη: 903

Δημοσιεύτηκε 27 Μάιος 2016 - 08:56:44

Κάποτε ήταν ένα παιδί ο Χ. Ο οποίος υπηρετούσε την θητεία του στον ελληνικό στρατό σε ένα στρατόπεδο σε ένα νησί της Ελλάδας. Όπως και κάθε άλλος στρατεύσιμος δικαιούταν κάποιες εξόδους και άδειες. Έτσι λοιπόν σε μια έξοδό του γνώρισε μια κοπέλα και από τότε άρχισαν να κάνουν παρέα.



Έβγαιναν για αρκετό καιρό και είχαν γίνει πολύ καλοί φίλοι. Όποτε μπορούσε και έβγαινε ο Χ. Από το στρατόπεδο πήγαινε και την έπαιρνε από το σπίτι της όπου και έδιναν ραντεβού. Ένα βράδυ λοιπόν που είχαν βγει να απολαύσουν την βόλτα τους η κοπελιά άρχισε να κρυώνει οπότε ο Χ. Έβγαλε το μπουφάν του και της το έδωσε να το φορέσει για να ζεσταθεί. Αφού τελείωσε η βραδινή βόλτα ο Χ. μαζί με την κοπέλα επέστρεψαν στο σπίτι τους αφού ο Χ. την πήγε σπίτι της. Τη επόμενη μέρα ο Χ. διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει να πάρει το μπουφάν του.



Έτσι λοιπόν πήγε στο σπίτι της να ζητήσει το μπουφάν του γιατί το χρειαζόταν. Όταν χτύπησε το κουδούνι του άνοιξε μια κυρία οπότε και ο νεαρός ζήτησε να δει την κοπέλα και εξήγησε και τον λόγο της επίσκεψής του. Τότε η γυναίκα του είπε πως η κοπέλα που ζητούσε να δει είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια.



Ο Χ. έμεινε άναυδος και άρχισε να της εξιστορεί όλη την ιστορία με την γνωριμία με την κοπέλα. Τότε η γυναίκα του υπέδειξε σε ποιο νεκροταφείο και σε ποιο ακριβώς σημείο είναι θαμμένη η κοπέλα. Ο Χ. πήγε στο νεκροταφείο του χωριού και έψαξε να βρει το μνήμα της κοπέλας. Μετά από λίγη ώρα τον βρήκε και διαπίστωσε κάτι πραγματικά απίστευτο, η κοπέλα ήταν όντως θαμμένη εκεί και πάνω στην ταφόπλακα υπήρχε παρατημένο το μπουφάν του.
  • Αυτό αρέσει στον/η odi, Lukos, cr7uber. και σε 5 άλλους




0 χρήστες διαβάζουν αυτό το θέμα

0 μέλη, 0 επισκέπτες, 0 ανώνυμοι χρήστες