Πάντα ήμουν τυχερός. Ήταν 2001 όταν μετακόμισα σε ένα όμορφο διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη. Θέα θάλασσα. Ησυχία. Το μέρος που χρειαζόμουν για να ανανεωθώ και να εμπνευστώ.
Είχε λήξει η συνδρομή της τηλεόρασης. Είχε έρθει η ώρα να την ανανεώσω. Κάτι όμως μέσα μου έλεγε να μην το κάνω. Και το άκουσα.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν μόνος χωρίς τηλεόραση. Χωρίς τον μόνιμο ψυχαναγκαστικό συγκάτοικο που σου κατσικώνεται χωρίς να σε ρωτήσει.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου αποχωρίστηκα το κοντρόλ, πρώτο πράγμα το πρωί και τελευταίο το βράδυ. Το κεφάλι μου ησύχασε. Βρήκα τις λύσεις. Ήταν όλες μέσα μου. Μέχρι τότε μου χτύπησαν οι έρημες την πόρτα. Πού να ακούσω. Όλα έπαιζαν στη διαπασών.
Θυμήθηκα τι σημαίνει να έχω ελεύθερο χρόνο. Πρώτη φορά μετά το Δημοτικό. Τους ακούς να γκρινιάζουν ότι δεν έχουν χρόνο. Ψέματα είναι. Πώς να 'χεις όταν αυτόν που σου 'χει μείνει τον ξεφορτώνεσαι στο τέλος της ημέρας; Είναι σαν να τρως και μετά να πετάς το υπόλοιπο φαγητό. Την επόμενη θα πεινάς.
Δεν είχα πια την εύκολη λύση όταν έμπαινα σπίτι. Έβγαινα βόλτα. Τηλεφωνούσα σε παλιούς φίλους. Καθόμουν παρέα με τις σκέψεις μου, με ή χωρίς μολύβι και χαρτί. Ήμουν ξανά ο πρωταγωνιστής της ζωής μου.
Ο μέσος Έλληνας βλέπει τηλεόραση τέσσερις ώρες την ημέρα. Το χειρότερο όμως είναι ότι νομίζει ότι δεν είναι δωρεάν. Η ακατάσχετη τηλεόραση σου στοιχίζει εκατομμύρια. Σου στοιχίζει τα όνειρά σου, τα σχέδιά σου, την έμπνευσή σου, την ίδια σου τη ζωή. Μια μέρα θα ξυπνήσεις στα 80 σου και θ'αναρωτιέσαι πού πήγε. Τη χάρισες και δεν το κατάλαβες. Και τώρα την αναζητάς. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο όμως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Από τότε που κατάργησα την τηλεόραση μέχρι σήμερα έχω κερδίσει πάνω από 10,000 ώρες. Αν τις κάνω εργάσιμες μέρες, πρέπει να έχω εξοικονομήσει πάνω από 1,500 από δαύτες, σαν να λέμε έξι ολόκληρα χρόνια. Έξι χρόνια ατόφιο χρυσάφι.
Εάν το δικό μου σου φαίνεται ακραίο, περιόρισέ την. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα, θα γλιτώσεις 360 ώρες το χρόνο, δηλαδή εννιά εργάσιμες εβδομάδες. Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14. Οι δύο μήνες Δώρο για σένα και τα όνειρά σου.
Σε ένα τοίχο έγραφε ένα σλόγκαν που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Έγχρωμη τηλεόραση - ασπρόμαυρη ζωή...
Πολύ συχνά αρκετοί από εμάς ταυτίζονται με αυτή την κατάσταση. Ας σκεφτούμε και ας φέρουμε αυτή την κατάσταση στο μέτρο του παιχνιδιού.
Επεξεργάστηκε από KostaZz2310, 13 Ιούλιος 2020 - 14:02:03.
